Elegancki węzeł, znany też pod nazwą „Christensen”. Urzeka tak samo jak węzeł księcia Alberta dzięki motywowi skrzyżowania, który w przypadku węzła Christensen występuje w dwóch wariantach.
Elegancja ze Szwecji
W roku 1917 pewien dom sprzedaży wysyłkowej zaproponował w swoim katalogu nietypowy węzeł z motywem skrzyżowania. Kilka lat później szwedzka producentka krawatów Amanda Christensen wydała po raz drugi ten katalog, utrwalając przy tym nazwę fasonu. Początkowo nazwa ta określała krawaty z dwoma jednakowo wąskimi końcami („równoramienne”). W ich przypadku faktycznie da się zauważyć wyraźny krzyż. W taki węzeł można wiązać również nowoczesne krawaty, lecz nie mogą one być szerokie albo z grubego materiału. W przypadku nowoczesnych krawatów daremnie będziesz szukać krzyża: oprócz właściwego węzła powstaje jedynie dodatkowy mały krążek, dzięki któremu dobrze ukształtowany węzeł wygląda ładnie wydłużony.
Ważne
Można zastosować tę samą technikę wiązania i przełożyć szeroki koniec przez przednią poprzeczkę – wtedy jednak nie otrzymasz fasonu skrzyżowanego. Jak przy węźle księcia Alberta, przełóż szeroki koniec pod tylną poprzeczką, co sprawi, że przednia stanie się widoczna jako krążek w górnej lub w dolnej części węzła. Przytrzymując wąski koniec, podsuń węzeł do kołnierzyka. Zanim go całkiem zaciągniesz, ułóż wiązanie skrzyżowane. Wypróbuj, czy podoba Ci się bardziej, kiedy jest widoczne na dole, czy na górze.
Sposób wiązania
W kilku słowach
- do szerokich kołnierzyków
- tylko do wąskich krawatów
- symetryczny
- nietypowy
- do cienkich tkanin
- tradycyjny: dla równoramiennych krawatów
- nie rozwiązuje się sam
- do pracy, lecz głównie na specjalne okazje
- tuszujący grubszą szyję